6. Chleb pszenny na zakwasie pszennym

                 Postanowiłam, że to już ostatni numerowany na tym blogu chleb. Piekę już notorycznie i chyba nałogowo. Nie wyobrażam już sobie latania do piekarni co drugi dzień i pozbawiania się frajdy zaczyniania, zagniatania i oczekiwania na chleb, wyszukiwania kolejnych pysznych na niego przepisów. To wciąga i to zdrowo! :) 
A liczyć już nie będę, bo chociaż zamieszczam dopiero szósty, piekłam go już dawno. Między nim, a dniem dzisiejszym zjedzonych zostało już wiele, wiele innych, różnych, ale nie mniej smacznych moich własnych chlebków na zakwasie.
             Ten na zdjęciu rzeczywiście był w moim życiu szóstym z kolei chlebem, własnoręcznie przeze mnie upieczonym. Pierwszym za to na zakwasie pszennym, który wyhodowałam dokładnie tak, jak zakwas żytni, tyle że z mąki pszennej typu 2000 (czyli z pełnego przemiału), dodając na początku do wody i mąki, łyżeczkę pracującego zakwasu żytniego. Od tego chleba zaczęło się pieczenie chleba właściwie już rutynowe. Wyrabiając ciasto, dotykając je i zagniatając czułam już, kiedy powinnam dodać mąki lub dolać wody. Myślę, że zauważyłam u siebie wprawę, choć na pewno wiele nauki w temacie piekarnictwa jeszcze przede mną. ;)

Zaczyn (wieczorem):

• 300ml ciepłej wody
• 250g mąki pszennej ( typ 1050)
• 1/3 szklanki aktywnego zakwasu  pszennego

      Wszystkie składniki wymieszać, przykryć szczelnie i odstawić na kilka godzin lub najlepiej całą noc w temperaturze pokojowej.

Ciasto właściwe (rano):

• 300g mąki pszennej 630 lub zwykłej (np. typ 550)
• 5 g soli
• cały wcześniejszy zaczyn
• 10 ml oleju słonecznikowego 

             Wszystkie składniki zagnieść i wyrobić gładkie ciasto. Będzie nieco zwarte. Wyrabiać ok. 5-10 minut.

Uformować kulę, włożyć do miski i odstawić pod przykryciem na 2-4 godziny. Po tym czasie złożyć i ułożyć w płaskiej misce lub durszlaku złożeniem do dołu na kolejne 2 h do wyrastania.

Po tym czasie uformować bochenek i wyłożyć na blachę, na której się będzie piekło. Włożyć do piekarnika, nastawić go na 50°C i zostawić na 1 h.

Następnie włożyć na dno piekarnika blaszkę z wodą, nastawić temperaturę na 210°C i piec aż piekarnik nagrzeje się do tej temperatury. Ustawić timer na 5 minut. Po upływie tego czasu usunąć blaszkę z wodą, zmniejszyć temperaturę do 180°C i piec 45-60 minut (trzeba sprawdzać, jak chlebek się piecze i ewentualnie wyciągnąć wcześniej). 

Studzić 5 minut w blaszce, potem wyjąć na kratkę, ostudzić całkowicie i zawinąć w ściereczkę. 

Otrzymamy pyszny łagodny, pszenny chlebek z miękką, ale chrupką skórką.

        

Ciasto z chałwową polewą i bananami

                         To kolejne po szarlotce z kardamonem ciasto, które przyjechało za mną z Polski. ;) Tak, dokładnie, przyjechało ZA mną, ponieważ ten przepis spisałam sobie z miesięcznika "Ciasta Domowe" nr 9/2011. To był co prawda numer z ciastami z jabłkami na wszelkie sposoby, ale jak tylko przeczytałam przepis, wiedziałam, że to ciasto powinno być zrobione z jakimiś innymi owocami. To oczywiście tylko moje subiektywne zdanie, dyktowane smakiem, na pewno wielu osobom posmakuje takie ciasto z jabłkami, ale według mnie chałwa i jabłka jakoś nie idą w parze. Wybrałam banany. Dobrze zrobiłam, mówię Wam! :)

Składniki:

• 1 kostka masła (miękkiego)
• 150 g cukru + 5 łyżek (do pianki)
• 220 g mąki
• 7 jajek
• duża szczypta soli
• 1 cukier waniliowy (dałam własną esencję waniliową 2 łyżki)
• 2 łyżeczki proszku do pieczenia
• 60 g wiórków kokosowych
• 4 banany
• 3 łyżki kakao

Na polewę:

• 150 g chałwy waniliowo-kakaowej (marmurkowej)
• 1 łyżka masła
• 3 łyżki śmietanki 30%

1. Piekarnik rozgrzewamy do 180°C. Blaszkę wykładamy papierem do pieczenia. 

2. Oddzielamy żółtka od białek, białka wstawiamy do lodówki. 

3. Mąkę przesiewamy i łączymy z proszkiem do pieczenia. 

4. Ubijamy masło do białości, aż stanie się puszyste (ok. 5-10 minut), następnie - cały czas ubijając - stopniowo dodajemy cukier i żółtka.

5. Dodajemy do masy mąkę z proszkiem, krótko, ale dokładnie łączymy. Dzielimy masę na pół, do jednej dodajemy kakao, mieszamy dokładnie, wylewamy na blaszkę.

6. Ubijamy na sztywno pianę z białek, dodając odrobinę soli. Dodajemy do ubitej piany wiórki kokosowe i 5 łyżek cukru, ubijamy, aż będzie lśniące. Wykładamy pianę na ciemne ciasto w blaszce.

7.  Banany kroimy w plasterki, ok. 0,5-centymetrowe, delikatnie układamy "dachówkowo" na pianie, wlewamy delikatnie jasne ciasto na banany.

8. Pieczemy w gorącym piekarniku ok. 50 minut. Zostawiamy do całkowitego przestudzenia, wyciągamy z blaszki.

9. W garnuszku na bardzo małym ogniu rozpuszczamy chałwę z masłem i śmietanką, do połączenia i uzyskania aksamitnego, gęstego płynu - cały czas mieszamy, gdyż może przywierać!. Polewamy ciasto, pozwalając, żeby polewa spłynęła na boki ciasta. Schładzamy, podajemy oczywiście do  kawy. ;)

Przepis bierze udział w akcji:

Ketchup domowy

                        W tym roku zrobiłam swój pierwszy ketchup. Kiedyś nawet nie pomyślałabym o zrobieniu tego popularnego sosu w domu, wydawało mi się, że uzyskanie takiego smaku i konsystencji w domowych warunkach nie jest możliwe. Okazało się to prawdą, domowy ketchup jest o niebo lepszy! :)

Warto poświęcić pomidory i czas na jego przygotowanie, takiego smaku nie doświadczycie nawet kupując szklaną butelkę najlepszego, amerykańskiego (bo przecież nie innego!) ketchupu. A co ważniejsze - sami decydujecie jak ostry i aromatyczny chcecie sos i dokładnie wiecie, co do niego dodaliście!

Składniki:

• ok. 5 kg pomidorów
• 5 cebul (ok. 1 kg)
• 3 jabłka (można zamiast jabłek dać ok. 1 kg śliwek)
• 6-8 ząbków czosnku
• 8 łyżek oliwy
• 1/2 - 3/4 szklanki cukru brązowego (ilość w zależności od kwaśności pomidorów i własnych upodobań)
• 2 marchewki
• 1 duża pietruszka
• 1 mały seler lub pół średniego (można też dać selerowe łodygi i liście do duszenia pomidorów, a potem je wyjąć)
• 2-4 łyżki soli morskiej
• 1/3 szklanki białego octu balsamicznego
• kilka łyżek octu zwykłego (do smaku, jak kto lubi)
• 1 płaska łyżka pieprzu cayenne
• 1 płaska łyżeczka gałki muszkatołowej
• 4-5 łyżek papryki słodkiej
• duża szczypta cynamonu
• przyprawy wg indywidualnego smaku: pieprz czarny, papryka ostra lub chili, sól

1. Pomidory sparzyć, obrać ze skórek, wyciąć twarde szypułki (można też usunąć nasiona, ja tego nie robię). 2. Cebulę pokroić w dużą kostkę i w dużym garnku o grubym dnie, na 4 łyżkach oliwy dusić na średnim ogniu do miękkości - lekko skarmelizować, ale nie wolno przypalić!

3. Wrzucić pokrojony czosnek, starte na tarce jarzynowej warzywa, zmniejszyć ogień i dusić pod przykryciem  ok. 10 minut.

4. Dodać pokrojone w kawałki pomidory, wsypać cukier i 2 płaskie łyżki soli i często mieszając gotować bez przykrycia aż pomidory całkiem zmiękną lub rozpadną się. Czas zależy w dużej mierze od pomidorów, u mnie trwało to niecałe 2 h.

5.  Dodać przyprawy i ocet winny.

6. Po tym czasie wszystko dokładnie zmiksować, gotować dalej ok. 0,5 h. Spróbować i według uznania doprawić solą, pieprzem, cukrem i octem. Gotować 10 minut.

7. Następnie masę przetrzeć przez sito, ja robiłam to dwukrotnie, ponieważ zależało mi na wyjątkowo gładkiej konsystencji. Postawić z powrotem na niewielkim ogniu i gotować do zgęstnienia. Od czasu do czasu trzeba mieszać i uważać, ponieważ bulgocze i chlapie! :) Można przykryć specjalną przykrywką z metalowej siatki lub dużym sitkiem/cedzakiem. Ewentualnie doprawić na koniec.

8. Gorącym ketchupem napełniać wyparzone i osuszone słoiki, zamykać mocno i pozostawić do całkowitego

wystudzenia, następnie sprawdzić szczelność i wynieść do piwnicy lub spiżarki. Mogą być przechowywane do 8-9-u miesięcy.

Przepis inspirowany przepisem na ketchup z wrześniowego numeru Poradnika Domowego

Kurczak pieczony wg Jamiego

                   Na wczorajszy niedzielny obiad kilka osób (a z rodzinami to właściwie kilkanaście!) jadło tego samego, przepysznego kurczaka. A to za sprawą dwóch osób oraz kolejnego naszego ulubionego przedsięwzięcia, jakim jest wspólne gotowanie. ;) 

            A te dwie osoby to Jamie Oliver, autor receptury oraz Ola, która zaproponowała ten przepis. I bardzo dobrze zrobiła, to idealne danie na niedzielę. Po pierwsze proste, bo wszystko właściwie musimy jedynie wrzucić do piekarnika, a potem wyjąć i zjeść :), a po drugie - to najpyszniejszy i najbardziej soczysty pieczony w całości kurczak, jakiego jadłam! 

 Jest po prostu rewelacyjny. Na pewno powtórzę go kiedy będę mieć gości i Wam polecam zrobić to samo! :)

Razem z nami gotowały wczoraj: Pyza, Ola, Asia, Magda no i ja! ;)

Składniki:

• 2 kg kurczaka
• sól morska i świeżo zmielony pieprz
• 2 kg ziemniaków, obranych
• 1 duża cytryna, najlepiej niewoskowana
• 1 cała główka czosnku, podzielona na ząbki (dałam dwie - jedną obrałam, drugą pozostawiłam w łupinach)
• garść świeżego tymianku
• oliwa
• garść świeżego rozmarynu

Dodatkowo można przy okazji upiec warzywa:

• marchewkę (najlepiej pokroić na krążki podgotować ją z ziemniakami)
• 1 mała cukinia
• 5-6 szalotek
• papryka pepperoni
• 1 czerwona słodka papryka

1. Natrzeć kurczaka od środka i od zewnątrz dużą ilością soli i pieprzu - odstawić na kilka godzin ale minimum ze dwie. 
2. Zagotować garnek osolonej wody. Pokroić ziemniaki na kawałki, włożyć do wody z całą cytryną i ząbkami czosnku, gotować przez 10 minut.

3. Odcedzić i odparować, wyjąć cytrynę i czosnek. 

4. Gorącą cytrynę nakłuć delikatnie ok. 10 razy. Kurczaka nafaszerować ząbkami czosnku, cytryną w całości i tymiankiem, umieścić na blasze i piec przez 45 minut w 190st.C.

             W wytopionym tłuszczu, który został na blasze, obtoczyć ziemniaki z listkami rozmarynu i piec kolejne 45 minut, albo do chwili kiedy mięso będzie miękkie, a ziemniaki zarumienią się. 

Kurczak jest gotowy, jeśli mięso z łatwością odchodzi od kości, a sos, który puści jest klarowny.

Mnie się nie chciało robić surówki, więc na koniec dorzuciłam warzywa - cukinię w plastrach, marchewkę podgotowaną razem z ziemniakami, paprykę zieloną i czerwoną i kilka szalotek - całość piekłam jeszcze ok. 15 minut pod grillem. 

Chicken tikka masala

                Ponieważ uwielbiam wszelkie curry, nie mogło zabraknąć u mnie tej klasycznej potrawy. Nie wiem czy wiecie, ale to danie wcale nie powstało w Indiach ale w ... w Anglii! Stało się wręcz tak popularne, że minister spraw zagranicznych Robin Cook ogłosił chicken tikka masala brytyjską potrawą narodową! :)

Bardzo ciekawa geneza potrawy zamieszczona jest tutaj, więc nie będę się rozpisywać, tylko przejdę do rzeczy. ;) Przepis jest opracowany przez mnie na podstawie smaków z indyjskiej restauracji oraz eksperymentów ze spisem przypraw z opakowania gotowej mieszanki do tikka masala, kupionej w indyjskim sklepie i wykorzystanej za pierwszym razem. Poniższy przepis jest już opracowany przez mnie. Nie chcę się chwalić, ale ten kurczak tikka masala jest fantastyczny! :)

Składniki:

 1. Marynata

•  2 duże piersi kurczaka (450 g)
• 1 szalotka posiekana
• mały kubeczek (110 ml) jogurtu lub dobrej, kwaśnej śmietany
• 1 płaska łyżeczka płatków chili
• 1 płaska łyżeczka kuminu rzymskiego
• 4  łyżki soku limonki

2. Sos masala

• 4 duże pomidory
• 1 duża cebula
• 4 łyżki klarowanego masła lub oleju kukurydzianego do smażenia
• 3-cm kawałek świeżego imbiru (pokrojonego na cieniutkie plasterki, a następnie w drobną kosteczkę)
• 3 posiekane ząbki czosnku
• 1/2 łyżeczki kuminu rzymskiego
• duża szczypta cynamonu
• 1 płaska łyżeczka kurkumy  
• 1 płaska łyżeczka nasion kolendry
• 1 płaska łyżeczka nasion kozieradki
• 2 listki laurowe
• 2 goździki
• 4 ziarna kardamonu
• 2 łyżeczki papryki w proszku (można dodać pół na pół z ostrą)
• 110 ml wody (ewentualnie, w razie potrzeby)
• świeża kolendra do posypania
• ryż basmati lub pulao lub chlebki naan (lub inne pszenne pieczywo, ewentualnie bagietka)

1. Składniki marynaty dokładnie połączyć w gładki sos, gęstym sosem zalać kurczaka pokrojonego w dużą kostkę lub paski, wstawić do lodówki na minimum 2 godziny. Niektóre źródła podają 20-30 minut, ale wierzcie mi, że nie będzie po tym czasie tak aromatyczny, jak po kilkugodzinnym marynowaniu.

2. W moździerzu utłuc niezbyt drobno kolendrę i kozieradkę. Na patelni rozgrzać tłuszcz i podsmażać imbir i czosnek, przez 5 minut na średnim ogniu, cały czas mieszając. Dorzucić wszystkie przyprawy oprócz papryki w proszku, podsmażać ok. 3-5 minut do uwolnienia aromatów.

3. Wrzucić cebulę, podsmażać, aż lekko się zezłoci, wrzucić kurczaka wraz z marynatą, podsmażać mieszając ok. 5 minut, w razie potrzeby zwiększyć nieco ogień - płyn powinien się wyraźnie zredukować.

4. Wrzucić pomidory, pokrojone w dużą kostkę (wcześniej powinny zostać sparzone i obrane ze skórki!), paprykę, dusić pod przykryciem na średnim ogniu do 15 minut. Jeśli sos za bardzo będzie gęstnieć, dolewać po troszkę wody w trakcie duszenia.

Podawać najlepiej z warzywnym lub aromatycznym pulao lub chlebkami naan.

Risotto z buraczkiem, boczkiem i groszkiem

                        I okazuje się że zwykłego, czerwonego buraka da się przyrządzić na kilkanaście sposobów, a gdyby akcja "Tost Burak Kawior" trwała dłużej, to pewnie i na kilkadziesiąt! ;) Dziś risotto z buraczkiem, boczkiem i groszkiem - naprawdę wspaniałe, nietypowe i zaskakujące. Spróbujcie!

Składniki: 

• 100g ryżu arborio
• 1 ugotowany burak
• na marynatę do podpieczenia buraka - 3 łyżki oliwy, 2 łyżki ciemnego octu balsamicznego, 1 łyżeczka soli, odrobina pieprzu, zioła prowansalskie
• 50-100 g wędzonego surowego boczku
• 2-3 łyżki oliwy z oliwek do smażenia
• 1 cebula pokrojona w grubszą kostkę
• 2 ząbki czosnku posiekane
• 100 ml wina
• kilka szpilek rozmarynu
• 1/2 l gorącego (!) bulionu warzywnego
• 1 garść mrożonego groszku
• 10-15 g startego na drobnej tarce parmezanu 
• 3 łyżeczki startej skórki cytrynowej
• czarny pieprz do smaku
• orzeszki piniowe, uprażone i posiekane (ewentualnie)

1. Boczek kroimy na płaską kostkę ok. 1cmx1cm. Prażymy na małym ogniu na chrupko. Przekładamy na papierowy ręcznik, odstawiamy.

2. Buraczka kroimy w niewielką kostkę, mieszamy ze składnikami marynaty, przekładamy do małej foremki do pieczenia lub do pokrywy naczynia żaroodpornego, pieczemy pod grillem ok. 10-15 minut. Wyjmujemy, przekładamy na ręcznik kuchenny, odstawiamy do przestygnięcia.

3. Rozgrzewamy na sporej patelni o grubym dnie oliwę, podsmażamy lekko boczek, wrzucamy cebulę, podsmażamy na małym ogniu do lekkiego skarmelizowania.

4. Dodajemy suchy ryż, podsmażamy aż będzie szklisty i biały - 5 - 10 minut.

5. Wlewamy wino, mieszając redukujemy płyn. 

6. Na patelnię wrzucamy podzielone na pół igiełki rozmarynu, uprażony boczek i stopniowo wlewamy gorący bulion; po pół chochelki -  za każdym razem kiedy bulion wyparuje, dopiero wtedy wlewamy następną porcję.

Trzeba pamiętać o ciągłym mieszaniu ryżu!

7. Kiedy ryż nieco zmięknie i podwoi swoją objętość, wrzucamy groszek, upieczonego buraczka i wlewamy ostatnią porcję bulionu, mieszamy, a gdy prawie cały wyparuje wsypujemy parmezan, zmniejszamy ogień, posypujemy czarnym pieprzem i mieszamy, aż nabierze kremowej konsystencji, czyli ok. 3 minut.
Podpieczenie i dodanie buraka pod koniec przyrządzania potrawy zapobiegnie zafarbowaniu całego dania na różowo! ;)

Dania nie soliłam, ponieważ mój boczek był dość słony a buraczki upieczone w słonej marynacie, dodatkowo sól uwolniła się do ryżu również z bulionu.

Można podawać udekorowane skórką cytrynową, listkami rozmarynu lub posypane orzeszkami piniowymi.

Przepis wygrał I miejsce w akcji:

"Caprese" z buraka i białego oscypka

     
                        Burakowych poczynań ciąg dalszy. Inspiracją do tej przystawki była lektura TEJ strony. W oryginalnym przepisie wystąpiła mozzarella, ja uznałam, że lepsze będą polskie konotacje serowe i użyłam niewędzonego oscypka. 

         Jeśli macie możliwość kupienia białego oscypka, zróbcie sobie koniecznie to "caprese". Smakuje fantastycznie! Chciałam tylko spróbować po zrobieniu zdjęć i po prostu nie mogłam się oderwać, dopóki nie pochłonęłam całego! ;) A przy tym tak ślicznie wygląda... ;)

Składniki:

• 1 burak ugotowany lub upieczony
• 1/2 białego (niewędzonego) oscypka ( można zastąpić twardą fetą lub innym owczym serem)
• 50 ml ciemnego octu balsamicznego
• 1/2 łyżeczki cukru
• duża szczypta pieprzu, majeranku i ziół prowansalskich
• sól do smaku (ja dałam bardzo niewiele, ponieważ ser był dość słony)
• skórka otarta z cytryny
• koperek i kremowy ocet balsamiczny do dekoracji

1. Zrobić sos: wymieszać w kubeczku ocet winny, cukier, sól i zioła aż do rozpuszczenia, potem połączyć z oliwą.

2. Buraka obrać, pociąć na cienkie plastry, ser także pociąć na plastry tej samej grubości. Ułożyć na przemian na talerzu w okrąg, polać sosem, odstawić na 10 minut. Posypać skórką cytrynową i udekorować kremowym sosem balsamicznym i koperkiem. Podawać z bagietką. Pyszności! :)

 

Barszcz sefardyjski

                          Ta zupa powstała z inspiracji kuchnią żydowską. Widziałam w jednej z moich książek żydowski barszcz przecierany i pomyślałam, że można by go wzbogacić, urozmaicić i nadać mu całkowicie inną tożsamość, niż tak dobrze nam znaną polską czy ukraińską! :) Postanowiłam, że pozostanę w tematyce żydowskiej. Nie wiem, czy Sefardyjczycy jadali barszcz, ale gdyby jedli, bardzo możliwe, że smakowałby bardzo podobnie. ;) Przepis autorski.

Składniki:

• 4 buraki
• 1 duża cebula
• 4 łyżka oliwy z oliwek do smażenia
• 1/2 l bulionu warzywnego lub drobiowego
• 1/2 łyżeczki kurkumy
• 1/2 łyżeczki lubczyku
• 1 płaska łyżka cukru
• 2 goździki
• 2 ziarna kardamonu
• 2listki laurowe
• 5 kulek czarnego pieprzu
• 1/2 szklanki czerwonego wina
• 3 łyżki czerwonego octu winnego
• zakwas buraczany (tyle wlać, żeby nie było za kwaśne - ja miałam swój, który był niezbyt kwaśny i użyłam go ok. 1/2 szklanki, ale można użyć gotowego, sprawdzając smak)
• czarny pieprz, sól do smaku
• koperek
• gęsta, kwaśna śmietana
• kremowy czarny ocet balsamiczny do dekoracji
• skórka cytrynowa do dekoracji

1. Buraki pokroiłam w niedużą kostkę, wrzuciłam na patelnię razem z posiekaną cebulą, chwilę podsmażałam aż cebula się lekko zezłociła, a buraki podpiekły. 

2. Następnie zalałam bulionem, dodałam przyprawy (całe powinno się umieścić w torebce do gotowania lub koszyczku do herbaty, żeby uniknąć potem przeszukiwania całej zupy - zmiksowana zupa z przyprawami może zgorzknieć!) dusiłam ok. 20 minut. 

3. Wyjęłam wszystkie całe  przyprawy, zdjęłam z ognia, zmiksowałam i postawiłam z powrotem na kuchence, wlałam wino, doprawiłam pieprzem, solą i octem winnym, gotowałam 5 minut na małym ogniu, mieszając.

4. Nalałam do talerzy, udekorowałam śmietaną, kremowym octem balsamicznym i skórką cytrynową.

Bardzo smaczne i całkiem inne niż barszcz, jaki do tej pory jadłam. :) Smacznego!

Tarama - pasta/dip z kawioru

                  To mogłaby być bardzo kontrowersyjna pozycja w każdym europejskim menu. To pasta z kawioru, którą można uwielbiać albo szczerze znienawidzić i już nigdy nie tknąć. Lub zamawiać za każdym razem, kiedy nadarzy się okazja. Bo trzeba Wam wiedzieć, że rzadko można ją spotkać w tureckich czy perskich knajpkach w Niemczech, a w Polsce pewnie jeszcze rzadziej. 

             Ale spróbować warto, bo to prawdziwy rarytas. Jada się ją jako przystawkę z oliwkami i chlebkami pszennymi, takimi jak płaski turecki czy chlebek naan lub właśnie z pszennymi, zezłoconymi tostami.
       Zrobiłam ją wg oryginalnego tureckiego przepisu z pięknie wydanej książki "Türkei - das Kochbuch" ("Turcja - książka kucharska") Sylvii Winnewisser.

Składniki:

• 2 kromki pszennego chleba
• 100 ml mleka
• 50 g czerwonego kawioru (u mnie z pstrąga)
• 1 ząbek czosnku
• 1 szalotka
• 1 łyżeczka czerwonej słodkiej papryki
• sok wyciśnięty z jednej limonki
• 3 łyżki oliwy z oliwek

Z chleba odcinamy skórkę, miąższ kroimy w kostkę i namaczamy w mleku. Kiedy namoknie, lekko odciskamy z nadmiaru mleka. Przekładamy do pojemnika blendera. Cebulę i czosnek siekamy, dodajemy do odciśniętego chleba, posypujemy papryką, dodajemy kawior i wszystko gładko miksujemy. Oliwę łączymy z sokiem z limonki tak, jakbyśmy robili majonez - trzeba to zrobić stopniowo i powoli. Następnie połączoną oliwę i sok dodajemy w taki sam sposób do pasty, powoli i partiami cały czas mieszając, aby powstała gładka, kremowa masa.

Schładzamy przez 2 godziny w lodówce, podajemy z pszennymi tostami lub chlebkiem naan i oliwkami.

 

Przepis zgłaszam do akcji:

Makaron paccheri z dynią i szynką parmeńską

               Tym razem gotowałyśmy z Pyzą. Nazbierało się sporo osób chętnych (pełną listę osób i blogów znajdziecie u Pyzy),a danie było naprawdę wyjątkowe, bardzo się cieszę, że mam je w swojej kolekcji makaronów. Bardzo aromatyczne i lekkie. Szałwia wspaniale podkreśliła aksamitny, maślano-szynkowy smak sosu. Jak dla mnie to nawet mogło być jej więcej, dlatego w swoim daniu poczyniłam pewne proporcjonalne zmiany. Miałam oryginalny makaron z przepisu, paccheri - jest on dość gruby i duży, z pewnością zagłuszyłby sobą niewielkie proporcje podane w przepisie. Ale całość - rewelacyjna! Dziękujemy, Pyzo! :)
Prezydent z Prezydentową.

Składniki na 2 osoby:  

200 g makaronu paccheri   

2 łyżki masła 

4 łyżki tartego parmezanu

4 pokrojone w paski cienkie plasterki szynki parmeńskiej

2 łyżki uprażonych i drobno posiekanych orzeszków pinii (nie dawałam)

świeżo zmielony czarny pieprz

Sos dyniowy: 

400 g obranej i pokrojonej w kostkę dyni

4 łyżki oliwy z oliwek

4- 6 listków posiekanej świeżej szałwii

150 ml białego wytrawnego wina 

Aby przygotować sos, należy sparzyć dynię wkładając ją do wrzącej, lekko osolonej wody na 5 minut. Odcedzić, wymieszać ją dokładnie z szałwią i oliwą z oliwek. Doprawić solą i świeżo zmielonym pieprzem i piec 40 min. w temperaturze 170st.C - najlepiej piec dynię w naczyniu, w którym potem będziemy robić sos. Po wyjęciu z piekarnika postawić naczynie na gazie/ogniu, dodać szynkę parmeńską, dolać wino i zagotować.

Makaron ugotować al dente w dużej ilości wody - 1 litr wody na 100g makaronu - z odrobiną oliwy z oliwek, od czasu do czasu mieszając. Makaron odcedzić. Włożyć makaron do sosu a gdy sos będzie zbyt gęsty dodać 2 łyżki wody z gotowania,  zestawić z ognia, dodać masło i parmezan, delikatnie wymieszać. 
Doprawić świeżo zmielonym pieprzem. Ja posypałam siekaną, świeżą, papryczką chili i parmezanem :)

Hiszpańskie buraczki faszerowane

              Buraczki faszerowane ryżem, jajkiem i jabłkiem. Bardzo smaczna przekąska, na którą pomysł zaczerpnęłam z hiszpańskiej "biblii" kulinarnej - "1080 Rezepte" Gabriellii i Inez Ortega. Ciekawostką jest to, że w tej ogromnej księdze znalazł się ten jeden, jedyny przepis na czerwone buraczki! :)
Wprowadziłam nieco zmian, żeby zaostrzyć i dostosować nieco do naszych gustów smak buraczków. Okazały się doskonałe i na pewno powtórzę przepis na jakimś domowym przyjęciu.

Składniki:

• 4 duże upieczone lub ugotowane buraczki 
• marynata do buraczków: 3 łyżki octu winnego, 3 łyżki oliwy, cukier, sól, pieprz do smaku oraz zioła prowansalskie i majeranek według uznania
• 1 szalotka
• 2 jajka ugotowane na twardo
• 1/2 jabłka lub 1 małe
• 80 g ryżu (ugotowanego na sypko, najlepiej typu paraboiled)
• 3 łyżki posiekanej natki pietruszki
• 1/2 łyżeczki brązowego cukru
• sól, pieprz do smaku
• 3 łyżki octu białego balsamicznego
• 3 łyżki oliwy z oliwek
• 3 łyżki dobrego majonezu 
• koperek do przybrania

1. Wymieszać marynatę, dodając oliwę na końcu. Buraczki obrać, obciąć wierzchy i wydrążyć ostrożnie , zostawiając ok. 0,5 cm brzeg.Za pomocą pędzelka posmarować marynatą wierzch i środki buraczków, odstawić do lodówki na przynajmniej godzinę.

2. Miąższ buraczany posiekać, przełożyć do miski. Jajka przekroić na połówki, wyciągnąć żółtka, odłożyć, białka posiekać.

3. W misce wymieszać ryż, pietruszkę, pokrojone w drobną kostkę jabłko, szalotkę oraz białka jajek. Pospolić i popierzyć, wymieszać z łyżką majonezu.

4. W miseczce wymieszać ocet biały balsamiczny z odrobiną soli, pieprzu, 1/2 łyżeczki cukru do rozpuszczenia składników, dodać roztarte żółtka, oliwę i wymieszać na gładki sos. Wlać do miski z farszem, dokładnie połączyć.

5. Farszem napełniać buraczki, schłodzić w lodówce przez 2 godziny. Udekorować pozostałym majonezem i koperkiem.