Strony

czwartek, 11 lipca 2013

Wołowina z goździkami


                Pewnego razu do mojej Teściowej przyszła sąsiadka. Była to bardzo marudna sąsiadka, która przychodziła głównie po to, żeby pytać która godzina. Chociaż w domu miała zegar z kukułką, zegar elektroniczny i wiecznie włączone radio, przeważnie gdy już weszła piętro wyżej (do Teściowej) zapominała, która jest godzina (miała też zegarek na ręce, ale może zapominała na niego popatrzeć), zapominała też po co właściwie do Teściowej szła, więc już w drzwiach pytała o godzinę, ewentualnie jaki mamy miesiąc, albo który dzisiaj jest. Zazwyczaj zapominała również zdjąć z gazu czajnika, który gwizdał potem na cały regulator przez następne pół godziny. 
A ona siadała sobie u Teściowej przy stole i godzinami opowiadała jej o różnych rzeczach, o swoich dziewięciorgu dzieciach lub o tym co dzisiaj robiła, jadła i o czym to zapomniała... I chociaż Teściowa znała sąsiadkę (chciałoby się powiedzieć - jak zły szeląg, ale nie będę złośliwa :D) od niemal 50-u lat, zawsze cierpliwie wysłuchiwała tych historii, od czasu do czasu grzecznie potakując. 
Przyznam szczerze, że te wizyty były dla mnie swoistą udręką, już po kilku minutach starałam się wyłączyć i nie słuchać tych opowieści po raz n-ty, doprawionych lecącymi w tle teleturniejami oraz "Modą na sukces". Aż nagle tegoż pamiętnego "razu" własnym uszom nie wierzę - sąsiadka zaczyna się zachwycać jakimś daniem, które jej zięć Niemiec, czy też jego matka Niemka przygotowali na jakieś tam przyjęcie rodzinne i którym to sąsiadka miała okazję się delektować. I opowiada, opowiada jakie to mięsko było aromatyczne, rozpływające się w ustach, takie dobre, że ona nigdy lepszego nie jadła. 
- A mówię Ci, Helu, jakie to łatwe do zrobienia, nic nie trzeba zapamiętać, tylko tę wołowinę i goździki dajesz i samo się zrobi. 
Ja tym razem chłonęłam ten monolog i zastanawiałam się co to za dziwne (niemieckie*!) połączenie mięsa i goździków (za którymi nie przepadałam) i zero przypraw, poza solą... No, krótko mówiąc - nie widziałam tego. Ale że przepis był dziwny i zapadł mi w pamięć, postanowiłam się przekonać, czy podzielę zachwyt sąsiadki. 
Długo po tej wizycie zrobiłam wołowinę z goździkami na obiad. Robię od tamtej pory regularnie. Zawsze widząc dobrą, młodą wołowinę w sklepie przypominam sobie o wołowinie z goździkami, pamiętam nawet, kiedy ostatni raz ją robiłam. Tak, tego smaku się nie da zapomnieć. 
Zastanawia mnie tylko, jakim cudem właściwie ta zapominalska sąsiadka zapamiętała ten przepis? Cóż, chyba ten niezapomniany smak zrobił swoje... Przekonajcie się sami.

*Całe zdarzenie miało miejsce w zamierzchłych czasach, kiedy jeszcze Prezydentowa mieszkała w Polsce na stałe i za jedyną dobrą rzecz pochodzącą z Niemiec uważała proszek do prania Ariel.(przyp.wydawcy)


Składniki na 4 porcje:

  • 2-3 duże łyżki butarisu lub klarowanego masła
  • ok. 750 kg chudej wołowiny, najlepiej od kości (udziec, łopatka, rostbef, krzyżowa), powinna być bardzo dobrej jakości, cielęcina się nadaje, ale nie będzie tak aromatyczna
  • 4-7 goździków (w zależności, jaki stopień natężenia goździkowego aromatu lubicie, ale zapewniam, że przy 7 aromat jest i tak ledwo wyczuwalny
  • sól, czarny pieprz (najlepiej grubo mielony)
  • woda do podlewania mięsa, najlepiej przefitrowana




1. Mięso myjemy i dokładnie osuszamy. Oczyszczamy z błon, ścięgien, kroimy w dużą kostkę (ok. 2x2 cm) lub kawałki. 
2. W szerokim garnku o grubym dnie (ważne!) lub gęślarce rozgrzewamy tłuszcz i na sporym ogniu obsażamy mięso ze wszystkich stron, aż osiągnie brązowy kolor; nie powinny się jednak przypalić.
3. Przykrywamy garnek, dodajemy goździki, zmniejszamy gaz na minimalny i wlewamy 1/2 szklanki wody; dusimy pod przykryciem do aż do niemal całkowitego wyparowania wody. Ponownie podlewamy wodą i dalej dusimy. Powtarzamy czynności do czasu aż mięso będzie bardzo, bardzo miękkie, a płyn zredukuje się do takiej samej ilości, jak ilość tłuszczu; trwa to ok. 2-3 h w zależności od jakości wołowiny. Pod koniec gotowania dodajemy sól i pieprz do smaku.
4. Podajemy z gotowanymi ziemniakami lub makaronem i wyrazistą sałatką. 
Polecam doskonały przepis zięcia sąsiadki! ;)





25 komentarzy:

  1. Kasiu a w którym momencie dodajemy gożdziki ? Jak wołowina sie dusi czy pod koniec ? :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Już poprawione, Vicia, dziękuję! ;D Wyszłam z wprawy. :) Oczywiście, jak się zaczyna dusić, nie jak się już udusi.

      Usuń
  2. aż mi zapachniało tymi goździkami.... musi być pyszne. Przepis zapapietany i zapisany do koniecznego zrobienia. Buziaki :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Olu, roboty minimum a smak wyjątkowo bogaty, jedyne co musisz to 2-3 h wytrzymać aż się udusi. ;)

      Usuń
  3. faktycznie coś dziwnego, jak na kuchnię niemiecką! chętnie wypróbuję :)
    (mnie kulinaria tutaj też często- gęsto zadziwiają) :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Smaczny szykowny obiad, idealny na spotkania rodzinne ;)

    OdpowiedzUsuń
  5. Baaardzo intrygyjące , muszę wypróbować :)

    OdpowiedzUsuń
  6. ale wspaniale sie prezentuje :) pozdrawiam , obserwuje :)

    OdpowiedzUsuń
  7. To się nazywa solidny obiad ;)

    Moja książka:
    www.nielegalna-ksiazka.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  8. ekstra!! i do tego kartofelki w mundurkach - palce lizać :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Jejku,jak pysznie wygląda! Mniam, a gdzie Ty się podziewasz tak długo?

    OdpowiedzUsuń
  10. świetnie się prezentuje:) mniam mniam:)

    OdpowiedzUsuń
  11. Haloo, gdzie nam znowu zniknęłaś Prezydentowo?

    OdpowiedzUsuń
  12. Świetny blog!
    Zapraszam Cię do siebie:*
    Obserwujemy?:>

    OdpowiedzUsuń
  13. Wołowina z goździkami brzmi ciekawie. Jeszcze nigdy takiej nie jadłam. Muszę wypróbować:)

    OdpowiedzUsuń
  14. Na pewno przepis spróbuję.
    Z okazji Świąt Bożego Narodzenia, życzę Tobie i Twojej rodzinie, Świąt z barszczem, grzybami i karpiem. Życzę zwykłego ludzkiego szczęścia, odpoczynku, zwolnienia oddechu i chwil roziskrzonych kolędą, śmiechem i wspomnieniami. Aby przy świątecznym stole nie zabrakło światła i ciepła rodzinnej atmosfery, a Nowy Rok niósł ze sobą szczęście i pomyślność. Christopher

    OdpowiedzUsuń
  15. Kasiu życzę pięknych Świąt ;)

    OdpowiedzUsuń
  16. Wygląda niesamowicie smakowicie, chyba sam się na to skuszę - lubię wołowinę.

    OdpowiedzUsuń
  17. prezentuje się wyśmienicie :-)
    zapraszamy również do nas :-)

    www.hotelowerecenzje.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  18. Prezydentowo, to już prawie rok! Tęsknimy! ;))

    OdpowiedzUsuń
  19. Szkoda tego bloga, bo były tu naprawdę proste w przyrządzeniu, a smaczne i pyszne potrawy.

    OdpowiedzUsuń
  20. Alelleeeeeeee mięsiwo łał - smaka mi zrobiliście na maks, zaraz rozmrażam. Wieczór ale co mi tam zrobię :)

    OdpowiedzUsuń
  21. Jestem tu pierwszy raz, ale pod jakim wrażeniem. Sam tytuł mówi o dostojności i ważności tego bloga. Zapraszam przy okazji do siebie na post o tradycjach Małopolski. :)

    OdpowiedzUsuń

Masz pytania, uwagi, sugestie? Napisz! Będzie mi ogromnie miło, w szczególności jeśli zrealizujesz któryś z moich przepisów. ;)
Lojalnie uprzedzam jednak, że anonimowe komentarze nie będą publikowane ani nie doczekają się mojej odpowiedzi.